De reis deel 2
9 september 2019 - Raxaul, India
Allereerst onze welgemeende excuses dat jullie zo lang op onze blog moesten wachten. Op het moment dat jullie deze blog lezen is het namelijk ons eerste moment sinds zaterdag 05.30uur (Indiase tijd) (en ja dat zijn wij niet gewend) dat we wifi hebben 😊
We gaan verder waar we gebleven waren, op vrijdag 5 sept gaan we naar het hoofdkantoor van de EHA (Emmanuel Hospital Association). We krijgen van onze contactpersoon een introductie en korte uitleg over bepaalde gewoontes in India. Vervolgens gaan we met haar winkelen om ons in Indiase kleding te hijsen. De komende maanden gaan wij hier in onze vrije tijd in lopen. Tijdens de taxiritjes zien we indrukwekkende beelden van New Delhi wat naar ons beeld aardig westers is. Verder hebben we een rustige avond voor de boeg, omdat de wekker vroeg gaat, zodat we ons tweede deel van de reis kunnen gaan volgen naar onze eindbestemming: The Duncan Hospital in Raxaul
Om 04.50uur gaat de wekker, want om 05.30uur staat de taxi klaar bij het YMCA om ons naar het vliegveld van New Delhi te brengen. Vanuit daar vliegen we om 08.20uur naar Patna waar we om 10.00uur landen. In Patna vinden we onze bagage en taxi vlot en dan gaat onze lange autorit van start. Een rit van 6 á 7 uur op zowel harde-, onverharde- en hobbelwegen hebben we voor de boeg. Onze taxichauffeur praat helaas geen woord Engels alleen Hindi, wat ook wel weer leuk is, omdat dit grappige momenten oplevert. Martine zit voorin en probeert te vragen: why do you use a lot of ‘mepmep’, because I hear a lot of ‘mepmep’ en gebruikt hierbij de nodige handgebaren. Uiteindelijk komen we dan toch echt om 17.00uur aan bij The Duncan Hospital.
Gemengde gevoelens komen bij ons omhoog… gevoelens die moeilijk te omschrijven zijn… De ontvangst gaat redelijk prima. Onze eerstvolgende afspraak is pas maandag en tot die tijd moeten we gaan uitvogelen wat we gaan doen en hoe alles werkt. We weten niet zo goed wat we met onszelf aan moeten en daarbij helpt de verschrikkelijke hitte niet mee #gevoelstemperatuur41. De kamers zijn primitief en klein als je het vergelijkt met Nederlandse maatstaven, maar we richten het leuk in waardoor het al meer als een eigen plekje voelt.
Al snel blijkt ook dat het internet er al de hele middag (sinds zaterdag) uit ligt, maar zoals jullie zien is het vanmiddag opgelost, het blijft natuurlijk wel India. We zullen zien hoe dit de komende tijd gaat lopen. Het nadeel van geen internet hebben, betekend dat we onze lieve familie en vrienden niet op de hoogte kunnen stellen van onze veilige aankomst, maar dit is ook iets waar we mee moeten leren omgaan #loslaten. Gelukkig is er hier een lieve dame uit Australië die ons op weg helpt. Bij de gezamenlijke maaltijden kunnen we veel van onze vragen aan haar stellen, bijvoorbeeld over cultuurverschillen en werken in het ziekenhuis. Verder is er een Indiase kok die ons op praktisch vlak goed op gang helpt.
Voor nu is het lastig uit te leggen wat we van alles hier vinden, we moeten het allemaal nog even laten bezinken en acclimatiseren. Dit doen we alle drie op onze eigen manier, op onze eigen tijd. Tot die tijd leggen we onze zorgen, angsten en onzekerheid bij de Heer en vertrouwen we erop dat het goed komt.
Quote of the day: At the end of the day, Lord we pray, I have a life that’s good.
Liefs,
Willianne, Rianne en Martine.
We denken aan jullie xx
Nou rietje suc6 zal tijdens sporten opzei kijken en aan je denken😘😘
Weet dat ik aan je/jullie denk en bid om Gods Zegen. Lieve groet, (tante) Jantine.
Ff een berichtje, ook al heb ik je ff gezien en gesproken via face time😍. Super leuk jullie blog weer te lezen!! De reis er naar toe alleen al is een groot avontuur😁. Nou morgen echt aan “de bak”. Zo benieuwd hoe dat zal zijn!! Succes meiden en tot horens!!
😘😘😘
Hartelijke groet opa en oma 👍👍😇😇 Wij zien uit naar het volgende verslag.🤓🤓
Liefs, (neef) Victor Rijkaart
En wat een ervaring zijn jullie aan het beleven.