Blog 4: Grut o grut

Grut o grut, wat we nu toch allemaal zien en meemaken. Laten we maar is beginnen met het autorijden! Nou, lieve mensen dat is ook echt een vak apart hier! Waar je in Nederland wekelijkse rijlessen neemt onder begeleiding van een opgeleid rijinstructeur en ook eens je theorie moet halen voordat je mag afrijden is het hier in India heel normaal als je leert autorijden van een vriend.. je kan hier leren autorijden van elk willekeurig persoon.. en daarnaast zijn er geen regels, zoals we in Nederland gewend zijn! Nou ja, volgens onze chauffeur is er wel één regel (geen idee welke) maar daar houdt niemand zich aan. Je maakt elkaar gewoon op de weg met een toeter duidelijk wat je bedoeling is (en dan niet 1 keer maar 1000 keer, het liefst zo vaak mogelijk). Nu we het toch over toeteren hebben, wat is in India hier eigenlijk de definitie van? Tot nu toe denken wij dat de definitie van toeteren is: aan de kant gaan, ik kom eraan of ga links rijden zodat wij erlangs kunnen. Maar goed, of dit de officiële definitie is weten we nog niet. Zodra we meer hierover weten zullen we jullie hier over informeren. 

Wat we ook graag met jullie delen is dat tijdens het schrijven van deze blog de elektriciteit uitvalt. Nu denken jullie misschien wel, ach die ene keer is niet zo erg. Maar nee, dit gebeurt niet één keer, maar zo’n 30 keer per dag. Op dit moment is het pikkie donker in de kamer. Het is dat het scherm van onze laptop licht geeft, want anders zien we geen hand voor ogen. We raken er ondertussen wel aan gewend, het is alleen soms wat onpraktisch. Een klein voorbeeld: op het moment dat Rianne onder de douche staat en de elektriciteit eruit vliegt komt reddende engel Martine eraan rennen om te bij te schijnen met een zaklamp, wat zijn we toch blij met elkaar.  

Uit Willianne haar douche komt net genoeg water om haar grote teen mee af te spoelen. Gelukkig is er wel een kraan op 1 meter hoogte met koud water, waar ze onder kan hurken om zo te kunnen wassen. Na dit douchen denkt Willianne even haar nagels te gaan knippen. Eerst probeert ze dit met haar voet op de wasbak, die direct naar voren viel. Daarna op de wc-bril, maar ook deze blijkt los te zitten. Daarom probeert ze het maar met 1 hand vasthoudend aan het aanrecht, welke vervolgens ook 2 centimeter van de muur getrokken wordt. Voortaan maar gewoon op 1 been het evenwicht zien te bewaren…

Verder hebben we hier keiharde bedden, onbekend eten en beesten die uiteindelijk Gekko’s en een soort eekhoorns met haar bleken te zijn. Maar aan de andere kant is er ook veel om dankbaar voor te zijn: een ventilator, elektriciteit, een westerse wc mét toiletpapier, lekker eten (hooguit zeer pittig), lieve mensen en nog steeds geen Delhi-belly (waar we HEEL dankbaar voor zijn) 😊. 

Quote of the day: Gelukkig hebben we elkaar nog.

Liefs,

Willianne, Rianne en Martine.